Mijn laatste blog 27-07 tot 01-08

27-07 PN
Omdat ik er heel erg naar uit kijk om naar huis te gaan, heb ik niet veel energie en initiatief om iets te ondernemen. Vandaag ga ik mijn verhaaltjes op Marijke haar computer zetten en de fotos. Ook ga ik mijn vlechtjes uithalen en verder rustig chillen.
Als marijke van werk komt gaan we meteen weg naar hotel continental voor een biertje en eten. We nemen vis, brood en mayo mee en bestellen een biertje.
Om 12 uur thuis en gelijk naar bed, was een chille maar lange dag.

28-07 PN
Vandaag ook lekker niets doen, een beetje mijn tas voorbereiden en mama mimi helpen in de keuken. Verder een beetje hangen, slapen en marijke komt pas om 23.00 uur thuis door een enorme file.

29-07 Cotonou
Om half 7 rijd ik met Marijk e mee naar Cotonou en ze zet me af bij DeeDee, een van de dochters van Alphonse die ik nog niet heb ontmoet. Omdat ik alleen voor haar werk langs kan komen ontbijt ik bij haar en daarna zet ze me af bij Houefa waar ik de rest van de dag mee heb afgesproken.
Daar aangekomen vertelt ze me dat ze nog het een en ander moet doen, maar dat ze haar chauffeur aan mij geeft om me rond te rijden.
Nadat we haar hebben afgezet ga ik met de chauffeur naar centre de artisanal om wat souvenirs te kopen. Elk tentje word ik binnen gehaald en de eerste 10 bekijk ik maar al te graag. Ik ben wel duidelijk dat ik eerst alles wil zien voordat ik iets ga kopen. Na 10 dezelfde tentjes ben ik er een beetje klaar mee, maar de chauffeur loopt gezellig met me mee en zo bekijk ik ook even de rest van de tentjes. Ik koop een armband, een kalebas en een schilderij die ik van 12000 tot 3500 afding. Als ik klaar ben besluit ik weer terug te gaan naar Houefa omdat ik wel genoeg prulletjes gezien heb. Als zij klaar is gaan we naar het strand met haar moeder, zus en een paar kinderen. Lena is weer heel blij me te zien. We picknicken op het strand en ik speel met de kinderen in het water. Niet te ver want ook al is het een afgeschermd stuk zee, de stroming is nog steeds heel erg sterk.
Dan rijden we naar een markt om voor gordijnen te kijken en dan naar de kleermaker om mijn pakje op te halen. Het zit allemaal goed en onderhand is het half 5 en Marijke komt me ophalen. We rijden naar Mireille die ik nog wel even wil zien voor ik weg ga en drinken snel een biertje. Ik krijg een kadootje en dan rijden we snel naar huis. Lekker wat eten en op de bank hangen.

30-07 inpakken
Ik sta op tijd op om mama mimi binnen te laten en ga dan mijn spulletjes sorteren en inpakken. Ik heb veel dingen en mijn tas puilt uit. Even proberen maar volgens mij is hij net op gewicht. De rest gaat in mijn tweede tas en ik heb het geluk dat zelfs mijn slaapzak er nog bij past. In de middag slaap ik even want ik heb een slechte nacht gehad. Ze hebben een haan gekocht die naast mijn kamer zat en bij elk geluidje begon te kraaien.
Als marijke thuis komt gaan we eten en een biertje drinken met z’n tweeën want alphonse voelt zich moe. Dit is heel gezellig en goedkoop want we komen een bekende tegen die alles voor ons betaald. Wat vervelend!
Het is gezellig maar we gaan optijd weer terug want morgen is een vroege, lange dag.

31-07 Granvie
Om 8 uur moet alphonse voor onderzoek dus om 7 uur zitten we met al mijn tassen en M en A’s koffertje in de auto naar Cotonou.
We zijn naar het ziekenhuis en we zijn redelijk snel aan de beurt. Tussen het onderzoek en de uitslag rijden we even langs het huis van Gart, een collega van Marijke, waar we de spullen dumpen en even ontbijten. Dan weer terug naar het ziekenhuis om de uitslag te horen. De uitslag is positief en ik zie het gewicht van Marijke haar schouders afvallen.

We moeten nog wat dingetjes doen en dan brengen we Alphonse naar het huis.
Marijke en ik gaan naar een vriendin van haar die uit Frankrijk is overgekomen en familie in Benin heeft. Met haar en haar 2 zoons gaan we naar Granvier. Een dorp op palen waar je met een bootje heen moet. Heel toeristisch maar zeker de moeite waard.
We hebben lekker weer en regelen een roeiboot ipv een motorboot.
Gezellig in de boot en lekker genieten van de omgeving, de zon en de mensen kabbelen we over het water.
In het dorp aan gekomen moet er natuurlijk een souvenirs tentje bezocht worden. We kopen niets maar drinken wel wat 3x de prijs frisdrank.
We maken een rondje door het dorp per boot en varen dan weer terug naar het vaste land. We krijgen een lift van een motor bootje en gaan lekker snel.
Terug aangekomen stappen we weer in de auto, op weg naar het huis van Gart en nemen wat eten mee. Dan doen we de avond lekker rustig aan en om 2 uur ’s nachts vertrekken we met al mijn spullen naar het vliegveld.
We nemen afscheid. Mijn avontuur is over. De familie laat ik achter en ik ga terug naar het vertrouwde kikkerlandje. Voor het eerst sinds meer dan een jaar weer naar europa.
Maar ik mag niet zomaar weg!
Eerst word ik apart geroepen voor een tassen research, door al mijn opladers dachten de mensen van de controle dat ik een bom ofzo in mijn tas had.. hoe komisch!
Ik stap in het vliegtuig naar Togo, Casablanca en ben weg.

01-08 Casablanca
Ik heb 5 uur op Casablanca maar omdat ik geen goede indruk van de stad heb besluit ik op het vliegveld te blijven. Even wat eten is er niet bij, want mijn credit card accepteren ze alleen als ik onver de 100 diram uitgeef en mijn broodje + koffie was 15, dus dat werd hem niet.

Weer op het vliegtuig, op naar the Netherlands. In de rij staan alleen Nederlanders en, hoe kan het ook anders, ik raak gelijk geïrriteerd. De grapjes, de standaard reacties, de Nederlandse chagrijnigheid.. ik heb er allemaal geen zin meer in. Ik wil me bijna omdraaien en terug vliegen. Maar dat doe ik niet! Want er staan mensen op mijn te wachten (in ieder geval 1)
De 5 uur durende vlucht gaat goed en snel. Aan het eind zie ik Nederlandse bodem en het windmolenpark in de zee. Ik ben weer thuis.. we landen, ik pak mijn spullen, de duane wil even in mijn tas kijken en ik loop de hoek om.
Snel zie ik Ernst wegrennen en hoor hem roepen: DAAR IS ZE!.
Ik bedenk me nog even, zal ik ze nog even laten wachten? Nee.. ik wil iedereen zien. Ik loop door en sophie komt op me afrennen! We gillen allebei en iedereen staat er! Marlous, René, Karin, Arie, Iris, Ernst en natuurlijk Sophie. Ik begin te huilen en knuffel iedereen (ook nu ik het typ springen de tranen weer in mijn ogen.) Na het emotionele gedeelte gaan we naar een bar en drinken een biertje, de verhalen komen er meteen uitrollen van beide kanten en René en Marlous gaan weer naar huis. Nog even een hapje eten bij de BK met de rest en dan op de trein naar Haarlem.

Wat is het leven toch mooi!